Een ouderwetse bourgondische avond
Een ouderwetse bourgondische avond – G.H.B. gaat met zijn interieurverzorgster Agaath naar Bistrot Neuf in Amsterdam. Aldaar wordt hun rust verstoord door de protestgroep Active for Justice.
Een ouderwetse bourgondische avond
Amice, mijn interieurverzorgster Agaath was wederom jarig en ze wilde zo graag nog eens een ouderwetse bourgondische avond in Mokum met mij doorbrengen. Door de jaren heen heeft zij al heel wat klassieke restaurants op haar loodjeslijst (bucket list, zeggen de Amerikanen) mogen afvinken: l’Entrecôte in de P.C. Hooftstraat, d’Vijff Vlieghen, ’t Swarte Schaep, Dikker & Thijs, Le restaurant Tout Court van John Fagel en last but not least de Brasserie Van Baerle. Bij steakhuis Piet de Leeuw krijg ik Agaath zonder geweld niet meer naar binnen sinds het schandaal rond de biefstukken die niet van de koe gesneden bleken te zijn maar van het paard.
Sedert enige tijd kom ik graag in de charmante Bistrot Neuf aan de Haarlemmerstraat in Amsterdam. Dat leek mij de perfecte locatie om de wens van het goede mens in vervulling te laten gaan. Wij genoten in alle rust van klassiekers zonder poespas als Dégustation des Huîtres, Paté à la Maison met pistache en abrikozen en gekarameliseerde zilveruitjes, Brioche Neuf (gebakken eendenlever, brioche, truffelmayonaise met verse kreeft en gekarameliseerde rode ui), Asetra Amour Kaviaar geserveerd met blini’s, crème fraîche en wodka, Grande Steak Tartaar van Hollandse runderbavette en natuurlijk de hele kreeft.
Dat was smullen geblazen, waarde lezers, maar wie schetst mijn verbijstering toen er voor Bistrot Neuf een bende gajes en steuntrekkers vreselijke stampij begon te maken. Vroeger zou ik dit volk als langharig en werkschuw hebben afgedaan, maar deze lieden deden in niets denken aan de hippies en provo’s van destijds, die door onze mariniers terecht van de Dam werden geveegd.
Ik dacht eerst dat het allemaal travestieten en manwijven waren, zoals ik die met veel genoegen had leren kennen in de legendarische Madame Arthur aan de Warmoesstraat, maar Agaath had in de Libelle gelezen dat dit non-binaire transgenders waren en dat je zo’n vogelverschrikker met hun/hullie moest aanspreken.
Het bleek om de protestgroep Active for Justice te gaan. Ik zag een groot spandoek met ‘One solution – Vegan revolution’ en bordjes ‘Stop dierenleed – Boycot foie gras’ en ‘Stop the torture – Free the animals’. Het geteisem kreiste: ‘Schande, schande, bloed aan je handen’.
Ik bromde tegen de gerant: meneer Hitler was ook vegan en we weten hoe het daarmee afliep, nietwaar.
Desalniettemin peuzelde ik onverstoorbaar mijn foie gras op, want ik laat mij het eten niet van het bord kijken, en al helemaal niet sinds mijn barre tijd in het jappenkamp.
Waar komt die haat tegen fatsoenlijk en verantwoord eten toch vandaan, vroeg ik mij af. De protesterende travestieten van Active for Justice leefden zo te zien op een dieet van lichtvoeding, want ze leken verdacht veel op de leden van de notoire woongroep Contact & Muziek: uitgemergeld, lijkbleek, alsof ze de hele dag heroïne lagen te spuiten op een vunzig matras in een kraakpand.
Weet u het nog: die woongroep Contact & Muziek in Utrecht was destijds druk bezig ‘voeding los te laten en te leven van licht, warmte, kleur, muziek en liefde’, en de sektariërs waren dientengevolge vel over been. Alleen op zon- en feestdagen gingen ze uit hun bol en genoten ze van een sapje van brandnetel, paardenbloem en lievevrouwebedstro, maar verder leefden ze van de lucht. Dat ging goed tot er een juffrouw van Contact & Muziek de hongerdood stierf, hetgeen slecht afstraalde op het lucht- en lichtdieet.
Ach, vroeger was Nederland nog zo gezellig en knus. Kent u de slogans ‘Vlees mevrouw, u weet best waarom’ en ‘Wie is toch die man die elke zondag het vlees komt snijden?’ nog? Volgens sommigen was die laatste leus, uit de overheidscampagne van Sire, bedacht door mijn goede vriend Godfried Bomans, maar de zin komt niet voor in zijn vele geschriften. Anderen noemen het als een citaat van Joseph Luns, de minister van Buitenlandse Zaken die mij nog goed gekend heeft. Tijdens een interview met Het Vrije Volk, waarbij hem gevraagd werd hoe zijn gezin destijds reageerde op zijn voortdurende afwezigheid, antwoordde hij: “Ach, de kinderen vragen weleens: ‘Moeder, wie is toch die bleke heer die hier op zondag het vlees komt snijden?’”
Het water loopt mij langs de tanden als ik terugdenk aan de patés van slager Rodrigues op de Vijzelgracht. Die waren soms over de datum, maar daar zei je dan niks van, want de beste man had al genoeg meegemaakt in de oorlog. Verder kocht ik er graag zijn fameuze rollades, die hij in een plastic zak stopte met een enorme scheut cognac. En er hing altijd een geit (die hij zelf fokte in de Pyreneeën) aan een haak, totdat dat niet meer mocht van Brussel. Het verbod op zwezerik was de nekslag voor Lo. Gelukkig kan ik nog terecht bij vleesjuwelier Fred de Leeuw, die ook puike ganzenlever uit Hongarije en eendenlever uit Frankrijk verkoopt, desgewenst met truffel. Nog even wat de foie gras betreft: die kunt u natuurlijk het beste eten in zijn natuurlijk biotoop in Sarlat-la-Canéda in de Périgord. Ieder voorjaar vindt daar het geweldige Sarlat Fest’Oie plaats, een groot banket met onbeperkt foie gras, ganskarkassoep, grillon ganzenpâté, ganzenpeper en eendenstoofpot.
In het droevige Nederland zijn zelfs de reclames voor vleesproducten binnenkort niet meer toegestaan. De gekkies van GroenLinks in Haarlem eisten een verbod op die reclames en nu staat gidsstad Haarlem wereldwijd te boek als de eerste stad binnen de Europese Unie met een totales Fleischverbot. Er was natuurlijk al een verbod op blote juffrouwen in straatreclames, en op fossiele reclames voor vliegreizen en auto’s die rijden op benzine. Binnenkort zal er ongetwijfeld een verbod komen op hardwerkende blanke, vleesetende mannen in reclames. Wat een droevigheid, vrienden, en net zo droevig als de de bofkipburger, de niet-gekruide braadstuckjes, de vlamboyante kipstuckjes en de visvrije tonyn van De Vegetarische Slager. Tonijn moet u overigens met een lange ij schrijven, beste ‘slager’, en braadstuckjes is een schrijfwijze uit de tijd van Joost van den Vondel. Auf wiederschnitzel!