Kwakkelend asielbeleid met buigzaam lichtgewicht Van der Burg
VVD heeft bewust aangestuurd op kwakkelend asielbeleid met buigzaam lichtgewicht Van der Burg
Kwakkelend asielbeleid – Een van de vele betekenisloze kreten van dit kabinet is ’meer grip op migratie krijgen’. Staatssecretaris Eric van der Burg gebruikt die, partijleiders strooien ermee, woordvoerders asielbeleid ook. Voor de microfoon, in tweets, in opiniestukken: hun statements eindigen steevast met ’meer grip op migratie.’ Alsof dat iets haalbaars is. Alsof er een grip bestaat die beter kan. Die is er niet. Daarom moet zo’n gripleus de schijn van daadkracht ophouden.
Kwakkelend asielbeleid – geen touw aan vast te knopen
De beloftes waarmee Rutte zijn morrende VVD de spreidingswet opdrong, namelijk dat hij de instroom zou aanpakken, hielden uiteraard geen stand. Het asielbeleid blijft een gok. Nederland zal een aanzuigende werking blijven houden zolang er kabinetten zijn die de asielinstroom niet willen inperken. De kleine coalitiepartner CU verliest juist graag alle grip op de werkelijkheid. „Ik ageer tegen de maakbaarheid”, sprak Don Ceder over de asielinstroom. Met andere woorden: het is een geschenk uit de hemel, de mens moet ervan afblijven. Maar als je tegen maakbaarheid ageert, zoek dan een ander beroep dan politicus.
Nederlanders zijn tweederangsburgers die je ongestraft kunt verwaarlozen
Bij de blokkeerpartij D66 ligt het anders. Die partij levert de minister van Financiën die donders goed weet dat de jaarlijkse extra miljarden (recent berekende kosten) die naar vluchtelingen gaan, een dramatisch gat in haar budget slaan. Het is niet te betalen, tenzij je de inwoners van Nederland minder huisvesting, minder zorg, minder onderwijs en minder sociale zekerheid geeft en meer belasting laat betalen. Tenzij je ze dus behandelt als tweederangsburgers die je ongestraft kunt verwaarlozen. Volgens Kaag moeten we ’weer binnen onze marges’ gaan leven. Geen uitspattingen met geld dat je niet hebt. Dat geldt echter niet voor de bekostiging van de vluchtelingenstroom: daar is niets binnen de marges, simpelweg omdat het kabinet weigert marges op te stellen. (Economische) vluchtelingen komen D66 bovendien uitstekend uit, om zich te kunnen profileren tegen rechts. Dat is niet te verwarren met ruimhartigheid. Er zijn natuurlijk mensen voor wie iedereen hier welkom is. Zij hebben vast een groot hart en maken in hun huis en aan tafel altijd plaats voor een ander. Wat bij ze thuis kan, moet in het hele land kunnen. Maar ze beseffen niet dat een land niet functioneert als een zelfstandig huishouden met keuzes die anderen niet raken. In hun utopisch Nederland is er plek en geld voor iedereen, de grond en de voorzieningen zijn eindeloos rekbaar, de staatskas is bodemloos. Dat Nederland bestaat niet.
Humanitaire sprookjes
Van burgers kun je nog begrijpen dat ze humanitaire sprookjes koesteren. Van regeringen niet. Politieke ruimhartigheid die niet realiseerbaar is, is vals sentiment zonder daadkracht. Kwakkelend ’ruimhartig’ asielbeleid dupeert iedereen. Daar zitten we middenin, drijvend op het morele wrakhout van een machteloze coalitie die niets doen verwart met ’het goede doen’.
Smeulende bestuurlijke puinhopen
De VVD heeft hier bewust op aangestuurd door het buigzame lichtgewicht Eric van der Burg de asielportefeuille te geven. Als Amsterdamse wethouder riep hij schor ’hoe meer asielzoekers, hoe beter’. Zie hem nu spartelen. Maar hard tegen het beleid van Rutte en Kaag ingaan kan en durft hij niet. Het asieldossier interesseert het kabinet kennelijk geen zier. Het is maar een klontje ellende op de smeulende bestuurlijke puinhopen waarmee Nederland bezaaid is.