Social media – Facebook en Linkedin
Ik bespreek twee verbijsterende artikelen. Cognoscite tempora mala, et cavete!
Social media – Vrijheid van meningsuiting
In Nederland staat het recht op vrijheid van meningsuiting in artikel 7 van de Grondwet en daarnaast is ook in verschillende internationale verdragen de vrijheid van meningsuiting opgenomen. Bijvoorbeeld in artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). “Het is wettelijk verboden om op bepaalde gronden onderscheid te maken, zoals op afkomst of geslacht. Dus het is niet zo dat ze alles maar in hun algemene voorwaarden kunnen zetten.”
Ook Klos kijkt daarom uit naar deze zaak. “De platforms hebben een bepaalde verantwoordelijkheid om desinformatie tegen te gaan en worden daartoe ook aangespoord door autoriteiten als de Europese Commissie en de Wereldgezondheidsorganisatie. Maar je kunt je afvragen of het verwijderen van een video of zelfs een account wel proportioneel is.”
Social media – Facebook
Ik citeer een recent artikel van Leon de Winter in de Telegraaf
“Kortgeleden kreeg ik een bericht van een lezeres die een column van mij op haar Facebookpagina had geplaatst. Echter, mijn column was volgens de richtlijnen van Facebook zo omstreden dat niemand dit bericht op haar pagina mocht lezen; de column werd, zoals dat heet, ge-shadowbanned. De column ging over oversterfte. Ik vroeg me daarin af waarom onze overheden niet als de donder oversterfte onderzochten, en of de overheidse weifelingen verband hielden met de angst dat er een relatie was tussen vaccins en oversterfte. Dit kon niet door de beugel, volgens de censors van Facebook.”
Censors? Is dit het Nederland met vrije meningsuiting?
“De farmaceutische industrie is erin geslaagd, met steun van overheden en veel media, om gezonde scepsis over haar producten en methoden te onderdrukken. Nog niet zo lang geleden werd die industrie door de pers met argwaan gevolgd. Alom in de media werd verondersteld dat de financiële belangen te vaak de overhand kregen bij het lanceren van nieuwe geneesmiddelen; de voorbeelden daarvan zijn legio. Door de aard van de farmaceutische industrie speelt een niet doorontwikkeld of te weinig getest product per definitie met de levens van proefpersonen en patiënten. Dus mag je maximale zorgvuldigheid verwachten, in de industrie en in de toezichtsorganen van overheden.”
Onderdukken? Echt?
“Terugkijkend is er iets mafs gebeurd: in zeer korte tijd werd het vanaf februari 2020 onmogelijk om iets anders te uiten over vaccins dan wat de World Health Organization en de overheden in de meeste landen als waarheid verkondigden, en de meeste media volgden. De vaccins zouden besmettingen voorkomen en ziekenhuisopnames dramatisch reduceren. Ik weet niet of Facebook opnieuw gaat ingrijpen nu ik het volgende beweer: dat was niet waar. Momenteel is het niet anders: er liggen in ziekenhuizen in meerderheid mensen die veelvuldig met het vaccin zijn ingespoten, en ook al ben je vijf keer geïnjecteerd, besmettingen worden door de vaccins niet voorkomen.”
Besmettingen worden door de vaccins niet voorkomen, maarre, we deden het toch voor de ander?
“Ik beweer niet dat te kwader trouw is gehandeld, maar dat er andere belangen dan alleen die van de volksgezondheid speelden, lijkt me inmiddels duidelijk. Veel data van de vaccins worden ons nog steeds onthouden. De deal die Ursula von der Leyen, die zich president van de Europese Commissie mag noemen, met Pfizer maakte, is nog altijd in nevelen gehuld. Wat wel duidelijk is, is dat Pfizer, de producent van het meest gebruikte vaccin, vorig jaar meer dan 21 miljard dollar aan de viruspaniek heeft verdiend. Zoals bij dit soort bedrijven vaak het geval is, heeft Pfizer via een Nederlandse holding een handige belastingconstructie opgezet, waardoor de belastingdruk minimaal is en de winst kolossaal hoog. Bij Pfizer werken zonder twijfel integere mensen, maar de geldzucht die door het virus ontsnapte, kan tot nare morele en ethische kwesties leiden: mag je zoveel geld verdienen aan zoveel angst? Ik heb daar mijn twijfels over.”
“In veel media ontstond een soort razernij tegen afwijkende meningen. Je mocht niet zeggen dat mondkapjes en lockdowns zinloze maatregelen waren. Politici en ambtenaren werden geëerd als goede herders die daadkrachtig de bevolking onder controle hielden tot de bevrijdende medicijnen konden worden ingevlogen. Er waren andere stemmen: al eind maart 2020 las ik bij Amerikaanse en Britse wetenschappers dat het opsluiten van de gehele bevolking een maatregel was die niet door medische feiten werd onderbouwd; in de ogen van sommige media werd ik daarmee een wappie, en werd van het beschaafde gezelschap van talkshows uitgesloten.”
Media en razernij. Maar dat deden toch alleen de nazi’s? Razernij……
“Je moest deel uitmaken van de consensus, en wie die overschreed, werd op sociale en sommige traditionele media verafschuwd. ……. Op zijn website wordt door Maurice de Hond uitgelegd (hij had al in een vroeg stadium gelijk over de wijze waarop het virus zich verspreidde, namelijk via de lucht in besloten ruimtes) dat de rekensom van het RIVM niet deugt.”
Wij moeten deel uitmaken van een consensus – laat die even op u inwerken!
De afkeer bij bepaalde media en politici van lastige-vragen-stellers is een verschijnsel dat in de hele westerse wereld de afgelopen jaren nogal opvallend is opgetreden. Er moet consensus heersen. Ten aanzien van virussen, het klimaat, genders, energie, stikstof, ofwel kwesties die volgens politieke en mediale leiders geen kritische blikken behoeven omdat de wetenschap of de vorming van postmoderne meningen ’voltooid’ is. Dus zwijgen velen, want praten leidt tot gedoe, en uiteindelijk tot uitsluiting, zoals veel wetenschappers hebben meegemaakt.
“Dwarsige, zeikerige, venijnige, cynische vragen vormen het kloppende hart van een open samenleving. Wat doet Robbert Dijkgraaf, de minister van OCW, om Facebook en andere media van benepen censuur te weerhouden?”
Zegt u het maar!
Social media – Veiligheidsrisico
November 2022: 4 jaar na Arjen Lubach, stopt nu mogelijk ook de overheid met Facebook: privacyrisico zou te groot zijn. Facebook gaat niet altijd even netjes om met de gegevens van gebruikers. Dat was voor cabaretier en programmamaker Arjen Lubach in 2018 reden om zijn Facebookpagina’s offline te halen. De rijksoverheid lijkt nu hetzelfde van plan, na het laten uitvoeren van een onderzoek naar de privacyrisico’s van het socialmediaplatform, zo meldt techplatform AG Connect. Aanleiding voor dat onderzoek was het advies van de Duitse privacywaakhond aan de Duitse overheid om te stoppen met de dienstverlening via Facebook vanwege diverse risico’s. Het Nederlandse Privacy Company, dat namens het Rijk het onderzoek uitvoerde, vond maar liefst zeven hoge risico’s bij de gegevensverwerking en één laag risico. De staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties is met Meta, het moederbedrijf van Facebook, in gesprek over het nemen van maatregelen.
Social media – Linkedin
Ik citeer:
Do not share content that directly contradicts guidance from leading global health organizations and public health authorities; including false information about the safety or efficacy of COVID-19 vaccines. Do not share false content or information, including news stories, as though they are true or likely true.
DUIDELIJKER kan het niet – Linkedin is een vijand van het vrije debat en “ondersteunt” alleen het heersende paradigma. In Nederland is dat het kul verhaal van de overheid, dat al door talloze ter zake kundige critici is gefileerd.
Lees ook eens de ellende op Internet – De technocratische fascistoïde moralisten bannen mensen voor het leven als Linkedin vind dat er “strafbare” feiten zijn gepleegd tegen de regels.
Social media – visie
Ik kan kort zijn. Zakelijk en privé heb ik niets te zoeken op social media als Facebook en Linkedin. Facebook heeft nog een beetje een functie om contacten te onderhouden. Linkedin werkt alleen en voornamelijk in de USA, maar zoals gezegd, wat moet ik op een dergelijke enge site?
Toegift – Financiele Dagblad
“De monopolie positie van de grote sociale media platforms bedreigt in toenemende mate onze samenleving, met onder meer schending van privacy en beïnvloeding door zoekalgoritmen. Wat minder aandacht krijgt, maar minstens zo relevant is, is dat deze platforms steeds actiever bepalen welke wetenschappelijke visies leidend zijn in de wereld en welke andere visies worden verwijderd. Hierdoor loopt de samenleving risico op instabiliteit en gebrekkige kennisdistributie door gebrek aan pluriforme informatie. Wetgeving is noodzakelijk voor beter toezicht op de manier waarop sociale media censuur toepassen. Dat is niet eenvoudig, maar er is geen alternatief.”
“Netwerken zoals sociale media hebben zeer sterke endogene winner-takes-all-karakteristieken. De big tech mediabedrijven Facebook (inclusief Instagram en Whatsapp), Google (inclusief YouTube), Twitter en Microsoft (inclusief LinkedIn) zijn oligopolisten en feitelijk monopolisten op hun gebied. Monopolies worden normaliter opgeknipt of sterk gereguleerd. Wat te doen, nu deze platforms diversiteit aan meningen actief en bewust onderdrukken?”
“Susan Wojcicki, ceo van YouTube, zegt dat het platform ‘informatie verwijdert die problematisch is’, inclusief ‘alles wat in strijd is met de aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO)’. LinkedIn doet precies hetzelfde en voegt de daad bij het woord. Video’s en profielen van mensen worden verwijderd met als letterlijke reden ‘dat geen bijdragen zijn toegestaan die rechtstreeks in tegenspraak zijn met de richtlijnen van vooraanstaande wereldwijde gezondheidsorganisaties en volksgezondheidautoriteiten’.”
Orwell
Het klinkt voor mij als een quote uit George Orwells ‘1984’. Het verwijderen betrof onder andere diverse video’s op YouTube, inclusief een video met Nobelprijswinnaar Michael Levitt en andere wetenschappers met een mening die niet strookt met de richtlijnen van de WHO. Recent werd in Nederland het profiel van Maurice de Hond van LinkedIn verwijderd (en na een ‘goed gesprek’ teruggeplaatst).
De essentie van wetenschap is dat er niet een eenvoudige waarheid bestaat rondom complexe fenomenen, dus moeten we debat hebben en heersende opinies en richtlijnen van internationale instanties blijven uitdagen op effectiviteit. Ook al zijn niet alle meningen achteraf juist. Sterker nog, de WHO heeft zelf haar eigen richtlijnen van eerder dit jaar radicaal omgegooid, onder meer aangaande mondkapjes. Dit dankzij sterk afwijkende meningen, die gelukkig konden blijven circuleren.
‘Ook al hebben de moraalridders van LinkedIn oprechte intenties, het nastreven van homogeen denken is levensgevaarlijk’
Ook al hebben de moraalridders van YouTube en LinkedIn oprechte intenties, het nastreven van homogeen denken is levensgevaarlijk. De financiële crisis van 2008 was, overigens buiten de schuld van de toen nog niet zo big tech media, grotendeels het gevolg van te eng, homogeen denken door leidende instanties.
Zoals het denken van de Amerikaanse FED over hoe de financiële wereld functioneert en van de uniform opgelegde risicomodellen van toezichthouders. Officiële, leidende instanties hebben dus zeker niet altijd de waarheid in pacht. Homogeniteit in denken leidt tot instabiliteit.
Actief reguleren
Maar het censureren van niet-strafbare feiten is gevaarlijk gezien de monopoliepositie. De overheid dient hier actief te reguleren. Ik zie hiervoor maar twee mogelijkheden: de platforms opsplitsen, of de censuur verbieden.
Opsplitsen lijkt weinig praktisch omdat snel weer een ‘endogene winnaar’ boven zal komen drijven. Maar censuur verbieden is wellicht wel een effectief middel om het risico van verschraling van wereldvisies tegen te gaan, afgezien natuurlijk van het zeer noodzakelijke filteren op strafbare inhoud.
Niet eerlijk, zeggen sommigen, want kranten, radio- en televisiezenders doen niets anders dan gekleurde programma’s uitzenden. Het grote verschil is dat dit geen monopolisten zijn. Een monopolist heeft min of meer dezelfde verantwoordelijkheid als de overheid; anti-censuurregels moeten dus ook van toepassing zijn op monopolisten in sociale media.
Hoe lastig de uitdaging juridisch ook zal zijn, zonder wetgeving die censuur van big tech reguleert, resulteert in het uiterste geval een enge, eendimensionale wereldvisie die het imaginaire vermogen van George Orwell te boven zou gaan.
Theo Kocken is oprichter van Cardano Group en hoogleraar risicomanagement, VU Amsterdam.
Lees het volledige artikel: https://fd.nl/opinie/1358087/censuur-door-social-media-vergt-ingreep-overheid